Saturday, November 22, 2014

တုနှိုင်းမမှီ




*ခု ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ကိုယ်ဝယ်စားနိုင်တဲ့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲဟာ
ငယ်ငယ်တုန်းက အတန်းတင်စာမေးပွဲပြီးတိုင်း
ဖေဖေ မေမေတို့လိုက်ဝယ်ကျွေးတာလောက် စားလို့မကောင်းဘူး …

*ခု ကိုယ့်လစာနဲ့ကိုယ် ဝယ်စားနိုင်နေတဲ့ ကြေးအိုးက
ငယ်ငယ်တုန်းက မိသားစုစုံညီနဲ့စားရတဲ့
ကြေးအိုးလောက် အရသာမရှိဘူး …

*ခု ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ကိုယ်ဝယ်စားနိုင်နေတဲ့ Yum Yum ခေါက်ဆွဲပြုတ်က
ငယ်ငယ်တုန်းက နေမကောင်းလို့ မေမေကိုယ်တိုင်ပြုတ်ပေးတဲ့
Yum Yum ခေါက်ဆွဲပြုတ်လောက် အရသာမရှိဘူး …

*ခု သိန်းချီပေးတက်နေရတဲ့ သင်တန်းတွေဟာ
ငယ်ငယ်တုန်းက ဖေဖေနဲ့မေမေတို့ သင်ပေးတဲ့ "၀"လုံးလေးလောက်
စိတ်ဝင်စားဖို့မကောင်းဘူး ...

* ခု ကိုယ့်လုပ်အားခနဲ့ ဖေဖေ မေမေတို့ကို ကန်တော့နို်င်တဲ့
ပိုက်ဆံတွေဟာ ငယ်ငယ်တုန်းက ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့ပေးတဲ့
ကျောင်းမုန့်ဖိုးလောက် တန်ဖိုးမရှိဘူး …

*ခု ကိုယ်တတ်နိုင်သလောက် ဖေဖေနဲ့မေမေကို ပြုစုပေးနေရတာဟာ
ငယ်ငယ်တုန်းက ကျွေးမွေးပြုစုလာရတဲ့ ဖေဖေနဲ့ မေမေတို့
ကျေးဇူးကိုမဆပ်နိုင်သေးဘူး …



မိုးညချမ်း
22.11.2014 (2:53 p.m)

တစ်ကယ်တော့ အိပ်မက်ဆိုတာ? အပိုင်း (၁)

  တိုးတိတ်တဲ့ခြေလှမ်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဝေးသွားခဲ့တာ နာရီဆိုတာမရှိ … စက္ကန့်ဆိုတာမရှိ သက်မဲ့ချစ်ခြင်းတရားတွေကို ဖမ်းဆုပ်ဖို့ မဝံ့ရဲမှတေ...