Friday, March 2, 2012

ငါဆိုတဲ့ ……….. ဒုတိယ

    ငယ်စဉ်ကတည်းက ပထမအမြဲလိုချင်ခဲ့တဲ့ …. ငါ
      ဘယ်လောက်ပဲကြိုးစား ကြိုးစား

          ဒုတိယနဲ့ပဲ ကျေနပ်ရောင့်ရဲခဲ့ရတယ် ……. ။

              အရွယ်ရောက်တော့လည်း ပထမလိုချင်ခဲ့တဲ့ …. ငါ
                မင်းရဲ့ ဒုတိယချစ်သူအနေနဲ့ပဲဆုံတွေ့ခဲ့ရပြန်တယ် …. ။

                    မင်းရဲ့ပထမအချစ်ကို အတ္တဆန်စွာနဲ့ လိုချင်တောင့်တနေပေမယ့်
                      ဒုတိယအချစ်နဲ့ပဲ ကျေနပ်တင်းတိမ်နေရတယ် ….

                          ငါ့ပါးပြင်ကို ပထမဆုံးအနမ်းပေးဖူးတဲ့ မင်းအတွက်
                            မင်းပါးပြင်ကို ဒုတိယလူအနေနဲ့ပဲ အနမ်းပေးလိုက်ရပြန်တယ် …. ။

                                ငါ့အနမ်းကို ပထမဆုံးအနေနဲ့မင်းရလိုက်ပေမယ့်
                                  မင်းအနမ်းကို ဒုတိယအနေနဲ့ပဲရလိုက်ပြန်တယ် ….. ။

                                      တစ်ခုတော့သိစေချင်ပါတယ် .. ချစ်သူ ..
                                        အချိန်တန်လို့ပထမချစ်သူကိုရွေးချယ်သွားခဲ့ရင်

                                            ဒုတိယချစ်သူ … ငါ ကျေးဇူးတင်နေလိုက်ပါ့မယ် …. ။

                                                ဘာလို့လည်းလို့ မင်းသိချင်လာခဲ့ရင် …
                                                  မင်းရဲ့ရွေးချယ်လိုက်မှုအတွက် ….

                                                      ငါ့ရဲအချစ်တွေနဲ့ အသည်းကွဲခြင်းဆိုတဲ့အရသာကို

                                                          ကျေနပ်စွာခံယူနေခဲ့ရင်း

                                                              ငါ့ဘဝမှာအလိုချင်အတောင့်တဆုံး … “ပထမ” ဆိုတာကို

                                                                  ခံစားကြုံဘူးလိုက်ပြီလေ …………… ။ ။

                                                                      မိုးညချမ်း (သရဲလေးကောင်)
                                                                        16.10.2010, 11း00 PM (Sat)

                                                                        No comments:

                                                                        Post a Comment

                                                                        တစ်ကယ်တော့ အိပ်မက်ဆိုတာ? အပိုင်း (၁)

                                                                          တိုးတိတ်တဲ့ခြေလှမ်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဝေးသွားခဲ့တာ နာရီဆိုတာမရှိ … စက္ကန့်ဆိုတာမရှိ သက်မဲ့ချစ်ခြင်းတရားတွေကို ဖမ်းဆုပ်ဖို့ မဝံ့ရဲမှတေ...