ကြွေလွင့် ကြေမွခဲ့လေသော နိဂုံး (အပိုင်း-၂)

အဆက်အစပ်မရှိမှာစိုးလို့ အပိုင်း(၁)လေကို အရင်ဖတ်ချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ဒီ Link နေရာ လေးကို နှိပ်လိုက်နော် ...

 

“သေချာရဲ့လား မမရယ် … အထင်မှားတာဖြစ်မှာပါ”လို့ မမစိတ်သက်သာရာ ရအောင်ပြောဆိုနှစ်သိမ့်ပေးနေ ရပေမယ့် ကျွန်မကိုယ်တိုင် ဒေါသတွေတဖွားဖွားဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒီလောက်ထိ အိမ်ထောင်မှုထိန်းသိမ်းတတ်၊ အေးဆေးစွာနေတတ်ပြီး ရုပ်ရည်ချောမောပြေပြစ်သူဖြစ်တဲ့ မမကို စိတ်ဆင်းရဲ မျက်ရည်ကျအောင် လုပ်တဲ့ မမအမျိုးသားက ဘယ်လောက်တော်နေ၊ တတ်နေလို့လဲ။ မိန်းမရှိသူတစ်ယောက်နဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ်ဖန်တီးရလောက်အောင်ထိ အတင့်ရဲတဲ့မိန်းမကရော ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲ။ ကျွန်မရင်ထဲမှာ မေးခွန်းပေါင်းများစွာ ကိန်းအောင်းလာခဲ့ပါတယ်။ 

 “တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီ … ဘယ်ကကြားလာတဲ့ သတင်းလည်းတော့မသိဘူး။ မမအမျိုးသား လူမှုရေးဖောက်ပြန်နေတယ်ထင်တယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကိုတော့ မမရဲ့မေမေပြောဖူးတယ် … မေမေပြောတုန်းက မမ မယုံခဲ့ဘူး ညီမလေးရယ်!!! ကိုကိုဟာ ဒီလိုလူမှုရေးဖောက်ပြန်တတ်တဲ့ လူစားမျိုးမဟုတ်ဘူးလို့ပဲ မမယုံကြည်ထားခဲ့တာ … မမတို့ချစ်သူဘဝတုန်းကလည်း သူက မမကို သိပ်ချစ်ခဲ့တာလေ … လက်ထပ်ပြီးစကလည်း သိပ်ကိုကြင်နာတတ်တဲ့ အိမ်ထောင်ဦးစီးတစ်ယောက်ပါကွယ် … မမကိုလည်း လိုလေသေးမရှိ ထားပေးခဲ့တယ် … သူစီးပွားရေးအောင်မြင်လာတဲ့အချိန်လည်း မမ သူ့အတွက်သိပ်ကို ဂုဏ်ယူမိခဲ့တယ် … အခု မမ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းတောင် မသိအောင်ပါပဲကွယ်”

မမတစ်ယောက် ဘယ်လောက်များစိတ်ပင်ပန်းနေခဲ့မလည်းကွယ်။ မမရဲ့မိဘတွေကိုတောင် “မဟုတ်ပါဘူး၊ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”လို့ ဇွတ်မှိတ်ငြင်းခဲ့ပြီး တစ်ယောက်တည်း ရင်ထဲမှာဘယ်လောက်တောင်များ ကြိတ်ခံစား အားငယ်နေခဲ့ပါလိမ့်။ ကျွန်မဆီရောက်ရောက်ချင်း ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုလို့ ရင်ဖွင့်လိုက်ရတဲ့အတွက် ရင်ထဲမှာကိန်းအောင်းထားတဲ့ စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေ၊ စိတ်လေးပင်နေတာတွေ ပေါ့ပါးသွားလေတယ်ထင်ရဲ့။ အငိုတိတ်အောင်ချော့လို့ အေးဆေးနားနေရအောင် အခန်းထဲလိုက်ပို့ အိပ်ယာပေါ် ခဏလှဲလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်းအိပ်ပျော်သွားပါတယ်။ စိတ်မကောင်းလိုက်တာကွယ်။ လောကမှာရှိကြတဲ့သူတိုင်း ဒုက္ခတစ်မျိုးစီ၊ အခက်အခဲတစ်မျိုးစီနဲ့ ရှင်သန်နေကြတဲ့ သူတွေချည်းပေမို့ ဘာဖြစ်လို့ မမလို အေးဆေးပြီး ချစ်စရာ ကောင်းတဲ့သူဆီကိုမှ ဒီလိုအဖြစ်မျိုးကြုံရတာလည်းလို့တော့ မတွေးချင်တော့ပါဘူး။ 

မမတို့တောင်ပေါ်မြို့လေးဆီ အလည်ရောက်ရှိတုန်းက မမအမျိုးသားဆိုသူကို (၃) (၄)ကြိမ်လောက်တော့ မျက်မှန်းတန်းမိရုံသာ မြင်ဖူးခဲ့ပေမယ့် ကျွန်မချစ်ရသောမမကို အစစအရာရာမပူမပင်ထားနိုင်ပေမယ့် အထီးကျန်မှုကို ခံစားစေသူတစ်ယောက်အဖြစ်တော့ မျက်မုန်းကျိုးနေခဲ့ပါတယ်။ ခုတော့ လူမှုရေးဖောက်ပြန်သူ အဖြစ် အလွန်ကိုအထင်သေးရှုံ့ချလိုက်မိတယ်။

ကျွန်မဆီရောက်တုန်း မမတစ်ယောက် စိတ်သက်သာရာရစေဖို့ အတတ်နိုင်ဆုံးပျော်ရွှင်အောင် ထားပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်မမေမေကလည်း မမနာမည်ကို မကြာခဏကြားဖူးကာ သံယောဇဉ်ဖြစ်ပြီးသားပေမို့ အဝေးရောက် သမီးတစ်ယောက် အိမ်ကိုခဏပြန်လာသလိုပဲ သမီးရင်းနဲ့မခြား ချစ်ခင်ယုယ ဖေးမပေးခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ဆီမှာ တစ်ပတ်ကျော်လောက်သာနေပြီး  “သူမ ဒီမှာကြာကြာနေလို့ မဖြစ်ပါဘူး”ဆိုပြီး ကောက်ကာငင်ကာ မမရဲ့တောင်ပေါ် မြို့လေးဆီ ပြန်သွားပါတယ်။

မမပြန်သွားပြီးနောက်ပိုင်းလည်း မမနဲ့အဆက်အသွယ်မပြတ်အောင် နေခဲ့ပါတယ်။ 

ကျွန်မနဲ့အဆက်အသွယ်မပြတ်မှ ဖြစ်မှာပါလေ။ နို့မို့ဆို မမက စိတ်ဆင်းရဲခြင်းတွေနဲ့ တစ်ယောက်ထဲကြိတ်ခံစားနေမယ့်သူပေါ့။ မမအမျိုးသားနဲ့ချစ်ကြိုက်နေသူဆိုတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ရဲ့ဓါတ်ပုံကိုလည်း မမဘယ်ကရှာတွေ့လာလေလည်းတော့ မသိဘူး။ ကျွန်မဆီ မေးလ်ကနေ ပို့ထားလို့ မြင်ဖူးထားပါတယ်။ ကိုယ့်ငါးချဉ်ကိုယ်ချဉ်တယ်ပဲ ပြောပြောပါ။ ခေတ်ဆန်လွန်းပြီး သွက်လက်မည့်ပုံရသော ထိုအမျိုးသမီးက အေးဆေးတည်ငြိမ်သောအလှပိုင်ရှင် မမ“ချမ်းမြေ့လင်း”နဲ့ ယှဉ်မရပေမယ့် မမအမျိုးသားက ထိုမိန်းကလေးအပေါ် ဘာတွေကြောင့်များ စွဲလန်းနေပါလိမ့် …။

တစ်ရက်တော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မမနဲ့ Online ကနေ စကားပြောနေတုန်း ကျွန်မရဲ့ချစ်သူငယ်ချင်းမလေး ဖြစ်တဲ့ “နှင်းလေး”ရောက်လာပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းမလေးပေါ့။ အစစအရာရာကို စိတ်ချယုံကြည်စွာ ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်ရသူ ငယ်သူငယ်ချင်းမလေးပါ။ မမနဲ့အကြောင်းကိုလည်း အစအဆုံး သိထားသူတစ်ယောက်လေ။

“ဟဲ့ … နှင်းလေး ရုတ်တရက်ကြီးပါလားဟ … ငါတို့ဒီနေ့ဘယ်မှသွားဖို့ မချိန်းထားပါဘူး …”

“အေးဟေ့ … မချိန်းထားပေမယ့် အရေးတကြီးပြောပြစရာရှိလို့ ထွက်လာတာ … နင့်ကိစ္စပြောစရာရှိလို့”

“ငါ့ကိစ္စ … ဆိုစမ်းပါအုံး … စကားဦးသန်းနေရအောင် ဘာကိစ္စများပါလိမ့်”

“မချမ်းမြေ့လင်းရဲ့ အမျိုးသားနဲ့တွဲနေတဲ့ မိန်းကလေးက ငါ့အစ်မ သူငယ်ချင်းများလားလို့ဟ … အဲဒါ ငါ့အစ်မ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ပုံလာပြတာ …”

ဟုတ်တာပေါ့။ နှင်းလေးအစ်မအပါအဝင် မိန်းကလေး (၆)ယောက်တွဲရိုက်ထားတဲ့ဓါတ်ပုံလေးထဲမှာ ကျွန်မဆီ မမပို့ထားတဲ့ဓါတ်ပုံထဲက အမျိုးသမီးလေးပါပါတယ်။ အော် … ကမ္ဘာကြီးက အတော်လေးကျဉ်းပါသလားကွယ်။ ကျွန်မချစ်ရသော မမရဲ့အမျိုးသားနဲ့ ချစ်ကြိုက်နေသူက ကျွန်မနဲ့မဝေးသောပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုက…။ ထိုမိန်းကလေးနဲ့ မမအမျိုးသားတို့ ဘယ်တုန်းကများ ဘယ်လိုတွေ့လိုက်ကြပါလိမ့်။ ထိုမိန်းကလေးက တောင်ပေါ်မြို့သူလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ခုလောလောဆယ်တော့ စင်္ကာပူမှာပေမယ့် မကြာခင်ပြန်ရောက်တော့မှာတဲ့။ နှင်းလေးအစ်မရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ထိုမိန်းကလေးက စင်္ကာပူကပြန်လာရင် သူ့ချစ်သူနဲ့လက်ထပ်တော့မှာဆိုပဲ။

 ဗုဒ္ဓေါ … ချစ်သူနဲ့ လက်ထပ်တော့မယ်ဆိုတော့ မမအမျိုးသားနဲ့များလား? စိုးရိမ်စိတ်တွေဖြစ်လာရပြန်ပါပြီ။ ထိုအကြောင်းအရာတွေကို ကျွန်မသိထားခဲ့ပေမယ့် မမကိုတော့ မပြောဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ တစ်ပူကနေ နှစ်ပူမဖြစ်စေချင်ဘူးလေ။

“နှင်းလေး”ဆီက ထိုအကြောင်းအရာများကြားပြီး တစ်လကျော်ကာလလောက် မနက်ခင်းလေးတစ်ခုမှာ ကျွန်မဆီ မမငိုသံကြီးနဲ့ဖုန်းဆက်ပါတော့တယ်။ စကားစပြောပြောချင်းမှာတော့ ငိုချင်စိတ်ကို အတော်လေးထိန်းချုပ်ထားတယ်ထင်ပါရဲ့။ ကျွန်မက “မမ တစ်ခုခုဖြစ်ထားသလား? ငိုသံပါကြီးနဲ့”လို့ ပြောလိုက်တာနဲ့ ချုံးပွဲချငိုပါတော့တယ်။

“ညီမလေးရယ် … လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်လောက်က ကိုကိုရန်ကုန်ဆင်းသွားတယ် … သူ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက် နိုင်ငံခြားကပြန်လာလို့တဲ့ … မမလည်းလိုက်ချင်တယ်ပြောမိတာ စကားများပြီး ထွက်သွားတယ် … သူ့မိတ်ဆွေတွေကို တစ်ခါမှလည်း အဲဒီလိုမျိုး သွားမကြိုဖူးပါဘူးကွယ် … မမထင်တာ ဟိုမိန်းကလေးများလားလို့ပဲ”

အို ဘုရား … ဘုရား။ ဒါဆို ဟိုအမျိုးသမီးပြန်ရောက်လာပြီထင်တယ်။ မမကိုတော့ “မဟုတ်နိုင်ပါဘူး မမရယ် … သူ့ရဲ့အတော်ရင်းနှီးတဲ့ မိတ်ဆွေမို့လာကြိုတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်”လို့ မမစိတ်သက်သာရာရပါစေဖို့ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ပေမယ့် ကျွန်မ နှင်းလေးဆီတော့ ဖုန်းဆက်ကြည့်အုံးမှပါလို့ တွေးလိုက်ပါတယ်။ မမနဲ့ဖုန်းပြောအပြီးမှာတော့ နှင်းလေးဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါတယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ။ မနေ့ကပဲ ထိုအမျိုးသမီးပြန်ရောက်လာပါတယ်တဲ့။ နှင်းလေးအစ်မတို့ရော သွားကြိုကြပြီး ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ချစ်သူပါ လာကြိုတယ်တဲ့။ ထိုချစ်သူဆိုတဲ့ အမျိုးသားရဲ့ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကို နှင်းလေးအစ်မရဲ့ပြောပြချက်အရ နှင်းလေးက ကျွန်မဆီပြန်ပြောပုံအရဆို သေချာပါတယ်။ မမအမျိုးသားရဲ့ပုံစံပါပဲ။ 

မမရယ်!!! ညီမလေးဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှန်းတောင် မသိဘူး … ဒီကအကြောင်းစုံကို မမဆီပြောပြပြန်ရင်လည်း အနားမှာဘယ်သူမှမရှိဘဲ တစ်ယောက်ထဲမျက်ရည်တောထဲမှာ ခံစားနေရမယ့် မမကိုလည်း သနားတယ် … ကြိုတင်မပြောပြထားပြန်ရင်လည်း မမအမျိုးသား လူလည်ကျတိုင်း ခံနေရအုံးမယ် … စိတ်ညစ်ပါတယ်ကွယ် … ကျွန်မအတော်လေးကို စဉ်းစားရကြပ်နေပါပြီ …။

အပိုင်း(၃) ဆက်ရန် …

မိုးညချမ်း

26.2.2012 (3:00 p.m)