Tuesday, August 7, 2012

အကယ်၍သာ … (မောင်လေးနွေလရဲ့တဂ်ပိုစ့်)

ကျွန်မ Connection မကောင်းလို့ Online ပေါ်က ပျောက်နေတာ တစ်ပတ်လောက်ရှိရောပေါ့ … မနက်ဆို ရုံးရောက်တာနဲ့ Online ပေါ် အပြေးလေးတက်လို့ ကျွန်မတို့ Save the Aged website လေးထဲကိုဝင် မောင်နှမတွေကို မနက်ခင်းနှုတ်ဆက် စကားလေးပြော၊ ကျွန်မချစ်ခင်ရတဲ့ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေကို မနက်ခင်းနှုတ်ခွန်းဆက်စကားလေးတွေပြောပြီးမှ ရုံးလုပ်ငန်းတွေကို လုပ်၊ ရုံးအလုပ်တွေပါးလို့ အားလပ်ချိန်လေးရှိတာနဲ့ ချစ်မိတ်ဆွေBlogger တွေ၊ အားကျအတုယူရတဲ့ Blogger မိတ်ဆွေတွေရဲ့ post အသစ်လေးတွေကို အပြေးလေးဖတ် … ထင်မြင်ချက် comment လေးတွေပေး၊ Facebook ပေါ်မှာလည်း သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေရဲ့ ပုံတွေ၊ Status လေးတွေရဲ့အောက်မှာ comment လေးတွေပေးလို့ ရုံးအလုပ်တွေလုပ်လိုက်၊ Online လေးကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဝင်သုံးလိုက်နဲ့ ကျွန်မရဲ့တစ်နေ့တာကိုဖြတ်သန်းနေကြပေါ့ … ဒါပေမယ့် ရုံးမှာဖုန်းလိုင်းမကောင်းတာနဲ့ပဲ connection မကောင်းတာနဲ့ လိုင်းပေါ်ကပျောက်နေခဲ့တာ တစ်ပတ်လောက်ရှိပြီ … ကံကောင်းထောက်မချင်လို့ connection လေးများ မတော်တဆကောင်းသွားတဲ့အချိန် စက္ကန့်ပိုင်းလေးဆို ကျွန်မရဲ့ moenyachan.com site ထဲက ချစ်မိတ်ဆွေ blogger တွေဆီမှာ အသစ်လေးတွေ့တာနဲ့ ချက်ချင်းအပြေးအလွှားလေး click လုပ်ပြီး ဝင်ရတာလည်း အမောတကောပါပဲ … 

ကံကောင်းချင်တော့ သောကြာနေ့(3.8.2012)ရက်နေ့က ကျွန်မတို့ကွန်ပျူတာခန်းက မမတစ်ယောက်နဲ့အတူ လက်စွမ်းပြပြီး မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ ဖုန်းခေါင်းတွေကို ဖြုတ်လိုက်တပ်လိုက်လုပ်၊ switch က ခေါင်းတွေကို ဖြုတ်၊ တပ် လုပ်လိုက်တာ Router မှာ မီးလေးတွေလင်းလာတာကိုလည်းမြင်ရော အပြေးအလွှားပဲ လိုင်းပေါ်လေးတက်လို့ ကျွန်မရဲ့ moenyachan.com site လေးကို refresh လုပ်လိုက်တော့ ကျွန်မဆိုက်ထဲက Cbox လေးမှာ ကျွန်မရဲ့ ချစ်မိတ်ဆွေဘလော့ဂါ မောင်ငယ်လေး နွေလက “မမမိုးညရေ … blog အသစ်လေးနဲ့ tag စာပို့လိုက်တယ် … ဖတ်ကြည်ပါအုံး”ဆိုတဲ့  စာချန်ထားတာလေးကိုတွေ့လိုက်ပါတယ် … ဒါနဲ့ကျွန်မလည်း မဆိုင်းမတွပဲ link လေးနောက်ကို လိုက်လို့ မောင်လေးနွေလ site ထဲကိုဝင်ကြည့်လိုက်တော့ တွေ့လိုက်ရတဲ့ ခေါင်းစဉ်လေးက “My Treasure” တဲ … ခေါင်းစဉ်လေးက အဆန်းပဲလို့တောင် မှတ်ချက်ချမိလိုက်သေးတယ် … ဒါနဲ့ အောက်ဘက်က စာတွေကို ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ ဘုရား ဘုရား … ကျွန်မတော်တော်လေးတောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတယ် … “မနေ့က ကျွန်တော်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ရတနာလေးတစ်ခု ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။”ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေအောက်မှာ ရင်ထဲလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ဝမ်းနည်းသွားရတယ် …

ကျွန်မက စာအုပ်တွေ … Facebook တွေထဲမှာပဲ စာတွေရေးဖြစ်နေပြီး ကျွန်မရဲ့ ချစ်မမ တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ blogger မာယာဖြူနဲ့ blogger ကိုဇောင်းတို့ ဖန်တီးပေးတဲ့ ကိုယ်ပိုင် website လေးနဲ့ကတော့ ၂၀၁၂ ခုနှစ်၊ မတ်လလောက်ကမှ စရေးဖြစ်တဲ့ စာရေးသူတစ်ယောက်ပါ … ကျွန်မတောင် မနေ့တစ်နေ့ကမှ ဖန်တီးပြီးစာတွေရေးဖြစ်နေတဲ့ website လေးကို အရမ်းမြတ်နိုးပြီး အသက်လောက်တန်ဖိုးထားနေရသူဆိုတော့ မောင်ငယ်လေး နွေလ ဆို ဘယ်ပြောကောင်းမလည်း … ၂၀၁၀ ခုနှစ်၊ မေလကတည်းက စတင်ဖန်တီးခဲ့ရတဲ့ site လေးတစ်ခု ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ခြင်းဆိုတော့ … ကိုယ်ရေးသားထားတဲ့ပိုစ့်အဟောင်းလေးတွေကို ပြန်တင်ပေးလို့ရတယ်ပဲထားအုံး … အဲဒီပိုစ့်လေးတွေတစ်ခုစီတင်တုန်းက စာဖတ်သူတွေဆီကရထားတဲ့ တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ ဝေဖန်စကားလေးတွေ … ချီးကျူးစကားလေးတွေ … နောက်ပြောင်ကျီစယ်ထားတဲ့ comment လေးတွေကိုတော့ ဘယ်လိုမှပြန်မရနိုင်တော့ဘူးလေ … ကိုယ်ချင်းစာမိပါရဲ့ကွယ် … ကာယကံရှင် မောင်ငယ်လေး ဘယ်လောက်များနှမြောဝမ်းနည်းနေလိမ့်မလည်း …
ကျွန်မလည်း မောင်လေးနွေလရဲ့ “My Treasure”ပိုစ့်လေးလည်းဖတ်အပြီးမှာ အားပေးစကား comment လေးပေးမယ်လုပ်တော့ connection ကြီးက ကျသွားပြန်ပါရော … ဒါနဲ့ပဲ တစ်နေကုန်ရုံးမြန်မြန်ဆင်းပါစေဆိုတဲ့ ဆုတောင်းနဲ့ပဲ ညနေရုံးဆင်းချိန်ရောက်တော့ ချက်ချင်းပဲအပြေးအလွှားပြန်မယ် တကဲကဲလုပ်နေတဲ့ ကျွန်မကို ရုံးကအစ်မတွေတောင်ဝိုင်းနောက်ကြသေးရဲ့ …“ခါတိုင်းဆို အေးဆေးနဲ့ တစ်ရုံးလုံး ကုန်ကာနီးမှပြန်တဲ့ ငါတို့ညလေးက ဒီနေ့တက်တက်ကြွကြွနဲ့ ရှေ့ဆုံးကပြေးပါလားဟေ့ … မရိုးတော့ဘူးထင်တယ်”တဲ့ … ကျွန်မလည်း လူအထင်ကြီးခံရလည်း နည်းလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပြန်တောင်ဖြေရှင်းချက်မပေးနိုင်ခဲ့ဘူး … ရုံးကသူငယ်ချင်း(၁)ယောက်နဲ့အတူ အရေးကြီးကိစ္စရှိမှ ထိုင်ဖြစ်တတ်တဲ့ အင်တာနက်ဆိုင်လေးကို ပြေးရပြန်ပါတယ် … အင်တာနက်ဆိုင်ရောက်တော့ ကျွန်မရဲ့သော်ကမြောင်အလှူပိုစ့်လေးကို ကျွန်မ site လေးမှာ တင်ရင်းနဲ့ မောင်ငယ်လေးနွေလရဲ့ site အသစ်လေးထဲကို ပြန်ဝင်လို့ အားပေးစကား comment လေး ပေးဖြစ်လိုက်ပါတယ် … 

*--------------------------------------------------------------------*

အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ကျွန်မအနေနဲ့ တဂ်ပို့စ်ကို တစ်ခါမှမရေးဖူးပါဘူး … မောင်ငယ်လေးနွေလက မမရေ… ခေါင်းရှုပ်ခံပြီးရေးပေးပါအုံးလို့ ပြောတာနဲ့ ဘယ်လိုရေးပေးရင်ကောင်းမလည်း စဉ်းစားနေတုန်း ကျွန်မချစ်ခင်လေးစားရတဲ့ Blogger အစ်ကို ကိုလွင်ပြင်နဲ့ တစ်ခြားချစ်မိတ်ဆွေ Blogger များရဲ့ တဂ်ပိုစ့်လေးတွေကို တွေ့တာနဲ့ပဲ မှီငြမ်းလို့ ကြိုးစားရေးသားဖြစ်လိုက်ပါတယ် …

 (၁) သင့်ဘလော့လေးကို ဘယ်အချိန်ကစပြီး တည်ထောင်ခဲ့ပါသလဲ … ဘယ်လိုတည်ဆောက်ခဲ့ရသလဲ ?   
* ကျွန်မကျောင်းတုန်းကတည်းက စာတွေ၊ ကဗျာတွေဝါသနာပါလို့ သူငယ်ချင်းတွေစုစည်း ထုတ်ဝေတဲ့ ကျောင်းသားအမှတ်တရ ကဗျာစာအုပ်တွေ၊ နောက် Facebook သုံးဖြစ်တော့ FB မှာပဲ ကျွန်မရဲ့ကဗျာတွေ၊ စာတွေ၊ ရင်တွင်းခံစားချက်စာစုလေးတွေကို ကိုယ့်စာမျက်နှာလေးမှာပဲ ရေးဖြစ်နေခဲ့ပါတယ် … ကျွန်မရဲ့ကိုယ်ပိုင် ဘလော့ခ်လေးကိုတော့ ၂၀၁၂ ခုနှစ်၊ မတ်လမှာ စတင်တည်ထောင်ဖြစ်ခဲ့တာပါ … ကျွန်မချစ်ရတဲ့ ချစ်မမ Blogger မာယာဖြူနဲ့ Blogger ကိုဇောင်းတို့ ဖန်တီးပေးခဲ့ကြတာပါ … ကျွန်မ အသက်တမျှတန်ဖိုးထားရတဲ့ အရာလေးတစ်ခုလည်းဖြစ်ခဲ့ပါတယ် … 

(၂) ဘလော့ကို ဘယ်လိုရည်ရွယ်ချက်ကြောင့် တည်ထောင်ဖြစ်ခဲ့သလဲ ?
* ကိုယ်ပိုင် ဘလော့ခ်လေးနဲ့ စာတွေရေးဖြစ်မယ်လို့ မထင်မိခဲ့တာတော့ အမှန်ပဲပေါ့ … ကျွန်မရဲ့ချစ်မမ Blogger မာယာဖြူရဲ့ www.maryarphyu.com ဆီက စာတွေကိုဖတ်၊ ကျွန်မလေးစားအားကျအတုယူရတဲ့ မမမြသွေးနီရဲ့ www.myathwayni.com site လေးဆီက စာပေတွေဖတ်ရင်း ကျွန်မကိုယ်တိုင်ရေးသားထားတဲ့ စာတိုပေစလေးတွေကို ကိုယ်ပိုင် ဘလော့ခ်လေးတစ်ခုနဲ့ ရေးသားချင်လာတယ် … ဒါကြောင့် မမမာယာဖြူကို ပြောပြတော့ ကျွန်မရဲ့ ချစ်မမ Blogger မာယာဖြူနဲ့ ကိုဇောင်းတို့ (၂)ယောက်ရဲ့ ဖန်တီးပေးမှုလေးနဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘလော့ခ်လေးတစ်ခုပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့ပြီး စာပေတွေကို ကိုင်ပိုင်ဘလော့ခ်လေးနဲ့စတင် ရေးသားဖြစ်ခဲ့တာပါ …
(၃) သင် သင့်ရဲ့ဘလော့လေးအပေါ်မှာ ဘယ်လောက်ထိ ရည်မှန်းထားသလဲ … ဘယ်လောက်ထိ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားသလဲ ?
* အများကြီးရည်မှန်းထားတယ်လို့ မရှိပါဘူး … မောင်လေးနွေလပြောထားသလို မျှော်လင့်ချက်ကလေး ဖြစ်ခဲ့တာတော့ အမှန်ပါပဲ … ကျွန်မပိုစ့်တစ်ခုတင်ပြီးလိုက်တိုင်း ကျွန်မရဲ့ချစ်မိတ်ဆွေတွေ၊ အစ်ကိုအစ်မတွေဆီက ရတဲ့ comment လေးတွေ၊ ကျွန်မရဲ့စာချစ်သူတွေဆီကရရှိတဲ့ comment လေးတွေကို Online ပေါ်တက်တာနဲ့ အပြေးကလေးဖတ်ရတဲ့ ခံစားချက်လေးတွေ၊ အဲဒီ comment လေးတွေကို မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားမိတာလေးတွေကတော့ ဘယ်အရာနဲ့မှမလဲနိုင်အောင် ကျွန်မတန်ဖိုးထားမြတ်နိုးရတဲ့ အရာလေးတွေဖြစ်ခဲ့ရပါတယ် …
(၄) သင့်ဘလော့လေး ရုတ်တရက် ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ဖူးပါသလား ?
* ဘလော့ခ်လေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားရတာ မကြာသေးတော့ ပျောက်ဆုံးခြင်းဆိုတာတော့ မကြုံဖူးသေးပါဘူး … ဒါပေမယ့် ကျွန်မကိုယ်ပိုင် ဘလော့ခ်လေးကိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရရှိခဲ့ပြီး တစ်လကျော်လောက်မှာ Tamplate တွေပြောင်း၊ လျှောက်ကလိတာနဲ့ စာချစ်သူတွေပေးထားတဲ့ comment လေးတွေ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ဖူးပါတယ် … အဲဒီတုန်းက နှမြောဝမ်းနည်းလိုက်တာများလေ … ဒါနဲ့ ကျွန်မ site လေးကို ဖန်တီးပေးခဲ့တဲ့ မမနဲ့ ကိုဇောင်းဆီကို အပူကပ်ရပြန်ပါတယ် … ကိုဇောင်းကလည်း ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပြင်ဆင်ပေးခဲ့လို့ comment လေးတွေကို ပြန်မြင်ရမှ အသက်ဝဝရှူရဲတဲ့ အဖြစ်မျိုးတော့ ကြုံခဲ့ဖူးပါတယ် …
(၅) ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့အချိန်တုန်းက သင် ဘယ်လောက်ထိ ခံစားခဲ့ရဖူးလဲ … ?
* မပျောက်ဆုံးဖူးပါဘူး … ဒါပေမယ့် ကိုယ်မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားရတဲ့ အရာတစ်ခု ဆုံးရှုံးပျောက်ဆုံးသွားတဲ့အခါ ခံစားရတဲ့ခံစားချက်မျိုးကို ကျွန်မကောင်းကောင်းနားလည်ခံစားလို့ရတာပေါ့ … ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်း ထိုအဖြစ်မျိုး မကြုံချင်သလို ကျွန်မချစ်ခင်ရတဲ့ Blogger မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်း၊ အစ်ကိုအစ်မ၊ မောင်လေးညီမလေးများကိုလည်း မိမိတို့ရဲ့ဘလော့ခ်လေးပျောက်ဆုံးသွားခြင်းတွေမှ ကင်းဝေးကြပါစေလို့ ဆုမွန်ကောင်းတောင်းလိုက်ပါရစေ …

*--------------------------------------------------------------------*

http://nwaila.blogspot.com/ လေးကတော့ Blogger မောင်ငယ်လေးနွေလရဲ့ site လိပ်စာအသစ်လေးပါ …

နောက်ပြီး passward ပေးပြီးအသုံးပြုရတဲ့အရာမှန်သမျှအတွက် ကျွန်မ computer ဒီပလိုမာတက်တုန်းက ဆရာမတစ်ယောက် ဗဟုသုတဖြစ်စေဖို့ပြောပြဖူးတာကိုလည်း သတိရမိလို့ စာချစ်သူမိတ်ဆွေတွေအတွက် ကျွန်မမှတ်သားခဲ့ဖူးသလောက် ပြန်လည်ဝေမျှပေးလိုက်ပါတယ် …

Passward တစ်ခုပေးတော့မယ်ဆိုရင် ဒီအချက်တွေရှောင်ကြဉ်ပါ …။

(၁) dictionary ထဲမှာရှာလို့လွယ်မယ့် စကားလုံးမျိုးတွေကြီးပဲမပေးရ။
(၂) မိမိရဲ့မွေးနေ့၊ အမှတ်တရနေ့များကြီးပဲ သီးသန့်မပေးရ။
(၃) မိမိကြိုက်နှစ်သက်တဲ့(စားစရာ၊ အသီး၊ အသုံးအဆောင်၊ မင်းသား၊ မင်းသမီး)အမည်များကြီးပဲ သီးသန့်မပေးရ။
(၄) numbers(သို့)letters တွေချည်းမပေးရ။ ဂဏန်းနဲ့ စကားလုံးတွဲဖက် ရှုပ်ထွေးအောင်ပေးပါ။ (ကိုယ့် passward ကိုယ် မှတ်မိအောင်တော့ မှတ်ထားပေါ့နော် … သူများမခန့်မှန်းမိစေဖို့ ရှုပ်နေအောင်ပေးမိပြီး ကိုယ်တိုင်မေ့သွားမှာစိုးလို့ပါ … :P)
(၅) မိမိရဲ့ Account passward များကို အနည်းဆုံး(၂)ပတ်တစ်ကြိမ်၊ အများဆုံး (၂)လတစ်ကြိမ်လောက်တော့  change ပေးပါ။

(တဂ်ပိုစ့်လေးကို တစ်ခါမှမရေးသားဖူးလေတော့ အမှားအယွင်းတစ်စုံတစ်ရာများပါသွားခဲ့ရင် ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်ပါရစေရှင် … တဂ်ပိုစ့်လေးရေးသားခွင့်ရတဲ့အတွက် မောင်ငယ်လေးနွေလကိုလည်း
 ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်နော် … ဘလော့ခ်အသစ်လေးမှာလည်း ပျော်ရွှင်ဖွယ်အတိနဲ့ စာပေကောင်းတွေအများကြီး ရေးသားနိုင်ပါစေ … )


မိုးညချမ်း
7.8.2012(3:30 p.m)

6 comments:

  1. မုိးညရဲ့ ဘေလာ႔ေလးတည္ျမဲျပီး စာေတြကဗ်ာေတြဆက္လက္ေရးသားႏုိင္ပါေစလုိ႔

    ReplyDelete
  2. တဂ္ပို႔စ္ေလးဖတ္သြားတယ္ေနာ္.. ပထမဆံုးေရးဖူးတာဆိုေပမယ့္ စာေတြေရးေနက်သူဆိုေတာ့ ဖတ္ရတာေခ်ာေနတာပါပဲ.က်မလဲေရးရဦးမယ္..မအားတာနဲ႔ မေရးျဖစ္ေသးတာ :)

    ReplyDelete
  3. ေကာင္းတယ္ ညီမေလး.။ ဒါဆို စိတ္ခ်ရပါၿပီ..။

    ReplyDelete
  4. ေရးတတ္တဲ့သူေတြၾကေတာ့လည္းဘာေရးေရးဖတ္လို့ေကာင္းေနေတာ့တာပါပဲေလ..
    အားေပးေနမယ္မိုးညေရ..

    ReplyDelete
  5. ပထမဆံုးေရးလို႔ပဲေတာ္ေတာ့တယ္ အရမ္းေကာင္းပါတယ္ မွတ္သားစရာေလးေတြအတြက္ပါ ေက်းဇူး

    ReplyDelete
  6. သိသင့္တာေလးေတြကို သိခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး ပါ မမမိုးညခ်မ္း

    ReplyDelete

တစ်ကယ်တော့ အိပ်မက်ဆိုတာ? အပိုင်း (၁)

  တိုးတိတ်တဲ့ခြေလှမ်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဝေးသွားခဲ့တာ နာရီဆိုတာမရှိ … စက္ကန့်ဆိုတာမရှိ သက်မဲ့ချစ်ခြင်းတရားတွေကို ဖမ်းဆုပ်ဖို့ မဝံ့ရဲမှတေ...